Historia szkoły

XXII Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. José Martí to najstarsze liceum ogólnokształcące na Bielanach

Początki szkoły sięgają 24 sierpnia 1945 roku. Utworzona została z inicjatywy mieszkańców dzielnicy, a jej powstanie zostało poparte przez Warszawskie Kuratorium Oświaty. Siedziba szkoły mieściła się w budynkach przy ul. Schroegera 72, Płatniczej 66 (ówczesnej Chełmżyńskiej) i Barcickiej 69 i 71. Przystąpiono wówczas do zorganizowania pierwszej i drugiej klasy gimnazjalnej przy Szkole Podstawowej nr 21, placówka stała się filią Państwowego Gimnazjum i Liceum w Warszawie (obecnie imienia Stefanii Sempołowskiej). Pierwszym dyrektorem liceum został Eugeniusz Jankowski, piastował swoje stanowisko w roku szkolnym 1945/46. W gronie pierwszych nauczycieli znaleźli się: Janina Grzybowska, Janina Ilmoja, Halina Kisielewska, Leokadia Kędzierska, Janina Keckówna, Romana Lubodziecka, Jadwiga Morycowa, Maria Mrozowska i Maria Nowicka. Naukę rozpoczęło wtedy 104. uczniów.

Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego 1946/47 stanowisko dyrektora objęła Zofia Ringmanowa. Na początku maja 1948 roku liceum przeniesione zostało do częściowo spalonego budynku przy ul. Barcickiej 2. Cała społeczność szkolna z wielkim zapałem włączyła się w wyremontowanie domu. Dzięki niesamowitej atmosferze, jaką udało się stworzyć w szkole, zainteresowanie nią wzrosło, co poskutkowało trzykrotnym zwiększeniem się liczby uczniów. Nauka odbywała się w systemie 8. klasowym, po dwie lekcje, od 8:00 do 11:00. Dzięki staraniom dyrektorki, kadry nauczycielskiej i rodziców uczniów stworzona została biblioteka szkolna, a piwnicę o powierzchni 60 m² zaadoptowano na świetlicę i małą salę gimnastyczną. Wzrost liczby uczniów spowodował zatrudnienie większej liczby nauczycieli. Byli oni ludźmi doświadczonymi z dużą praktyką pedagogiczną, niektórzy jeszcze przed II wojną światową wykonywali zawód nauczyciela, część z nich jednak dopiero zaczynała swoją przygodę z nauczaniem młodzieży. 4 czerwca 1948 roku okazał się być końcem działania szkoły jako filii żoliborskiego XVI Liceum im. Stefanii Sempołowskiej. Wysiłki kadry pedagogicznej zostały docenione i Ministerstwo Oświaty przyznało szkole samodzielność. Odtąd nazywała się Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym na Bielanach.
1948 był pierwszym rokiem, kiedy mury szkoły opuścili pierwsi absolwenci. Świadectwa maturalne otrzymało 11 dziewcząt. Wraz z początkiem roku szkolnego 1948/49 szkoła znów zmieniła nazwę, nazywała się – Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego.

 
W 10. rocznicę powstania szkoły, w 1950 roku, powstała Złota Księga Komitetu Rodzicielskiego. Upamiętnia ona ofiarną działalność rodziców, którzy włożyli duży wkład w rozwój młodzieży. Do 1950 roku absolwentami szkoły zostało 74. uczniów.
Budynek przy ul. Barcickiej 2 spełniał swoją rolę aż do 30 czerwca 1955 roku (a absolwentami zostało do tego czasu 426. uczniów), gdy szkoła znów zmieniła lokalizację. Tym razem została przeniesiona na ulicę Żeromskiego 22/28. Szkoła po raz kolejny zmieniła nazwę – na Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące nr 22. Warunki pracy i nauki znacznie się poprawiły, nowy budynek był do nich bardzo dobrze przystosowany. Do dyspozycji oddane zostały nowe pracownie i gabinety, stołówka, sala gimnastyczna, szatnia, gabinet lekarski i boisko, czego bardzo brakowało w domu przy Barcickiej. Szkoła wówczas zyskała nowy program nauczania, była to szkoła 11-letnia, tj. 7 klas szkoły podstawowej i 4 klasy liceum, lecz nadal czerpała z tradycji i doświadczeń.

W roku 1960 na emeryturę odchodzi wieloletnia dyrektorka szkoły, Zofia Ringmanowa. Dla wielu pozostała wspaniałym człowiekiem i doskonałym pedagogiem.
 W roku szkolnym 1960/61 rada pedagogiczna przystąpiła do prac nad wyborem patrona. Jednym z kandydatów był Stefan Starzyński, bohaterski prezydent Warszawy, ostatecznie patronem został kubański poeta i rewolucjonista ‒ José Martí (1853-1895), zgodnie z postanowieniem Ministerstwa Oświaty z dnia 5 kwietnia 1961 roku. Dzień później szkole nadana została nazwa – Liceum Ogólnokształcące Nr 22 im. José Martí przy ul. Żeromskiego. Następnymi dyrektorami placówki zostają Eugeniusz Pietrzykowski (1960-1964), a po nim Anna Świerzyńska (1964) i Teresa Duchowska (1964-1967). W tym czasie maturę uzyskuje 971 licealistów.

Szkoła zostaje przeniesiona na obecne miejsce, do budynku przy ul. Staffa 111. Po raz kolejny szkolna młodzież bardzo chętnie pomogła w przeprowadzce do nowego gmachu.
W 1964 roku zostały ustalone: nazwa, numer i imię szkoły – na XXII Liceum Ogólnokształcące im. José Martí, co zostało potwierdzone odpowiednim dokumentem. Z tego powodu rozpoczęta zostaje współpraca z ambasadą Kuby, która ufundowała szkole sztandar. Na jednej jego stronie widnieje pełna nazwa liceum, na tle orła PRL, a na drugiej hasło Praca-Wiedza-Przyjaźń-Socjalizm oraz na środku lampka oliwna na tle otwartej książki. Od roku szkolnego 1967/68 dyrektorem zostaje Wincenty Łaźniczka, który pełnił swoje obowiązki aż do roku 1985. Zorganizował on  warunki do pracy i nauki w szkolnych salach, wprowadził system klasopracowni, czyli każdy nauczyciel otrzymał własną salę, którą się opiekował.

5 października 1970 roku działalność rozpoczęła Spółdzielnia Uczniowska. Była ona swego rodzaju sklepikiem szkolnym prowadzonym przez uczniów. Spółdzielnia włączała się we wszystkie wydarzenia  kulturalne organizowane w szkole.

Przez cały czas liceum zyskuje kolejnych uczniów i absolwentów wzbogacających piękną historię szkoły, a grono pedagogiczne, mimo zmieniających się nauczycieli, tworzy jedną, wielką rodzinę. Na 50-lecie szkoły odbywa się kolejny, rekordowy, zjazd trwający aż 3 dni. Na obchody przybyło mnóstwo byłych wychowanków i nauczycieli, wtedy właśnie postawiony został pamiątkowy głaz, który stoi przy wejściu na teren szkoły.

Do 2003 roku wprowadzono wiele zmian w szkole, m.in.: powstała pracownia komputerowa, skomputeryzowano bibliotekę oraz zamontowano radiowęzeł. W ramach programu TEMPUS szkoła zainicjowała współpracę z placówkami we Włoszech i Francji.

 
W 2004 roku pracę rozpoczął nowy  dyrektor. Został nim Zbigniew Ślęzakowski, który od tamtego czasu nieprzerwanie pełni tę funkcję. W roku szkolnym 2004/05 stworzona została sekcja dwujęzyczna z językiem hiszpańskim. Na oficjalnym otwarciu pojawili się przedstawiciele ambasad Kuby i Królestwa Hiszpanii. W dniach 14, 15 i 16 października 2005 roku odbyły się uroczystości 60-lecia istnienia szkoły. Liceum w ostatnich latach na pewno zmieniło swoje oblicze. Wiąże się to przede wszystkim z reformą edukacji. Szkoła przekształciła się w tym czasie w trzyletnie liceum. Zmiany nie wpłynęły jednak na atmosferę w szkole czy jej popularność wśród gimnazjalistów. W roku 2005 pierwszy rocznik zreformowanego liceum zdawał Nową Maturę. W maju 2009 roku rozpoczęły się prace zmieniające dotychczasowy wygląd szkoły. Cały budynek przeszedł generalny remont, który trwał aż do czerwca 2010 roku. W tym okresie lekcje odbywały się w trudnych warunkach,
na korytarzach szkolnych, gdzie na czas remontu przeniesiono szafki uczniów, w sali gimnastycznej, w jednym ze skrzydeł – tym nieremontowanym oraz w sąsiadującym ze szkołą budynku ratusza dzielnicy Bielany. Całkowicie odmieniona szkoła jeszcze bardziej zachęcała kandydatów do wybrania tej placówki, była kolorowa i nowoczesna. W XXI wieku rozpoczęły się konkursy organizowane przez szkołę. Na przykład Festiwal Artystów Nieobliczalnych, w skrócie FAN, był festiwalem teatralnym, który miał na celu rozpowszechnianie wśród młodzieży zamiłowania do teatru i sztuki. Innym konkursem jest Joséball, czyli turniej piłki nożnej. Ale najbardziej rozpoznawalnym jest JoséSong. Młodzi ludzie na scenie wykonują utwory muzyczne w językach obcych, m.in.: francuskim, niemieckim, hiszpańskim, włoskim, rosyjskim.

W 2015 roku, z okazji 70-lecia istnienia liceum, tradycyjnie odbył się zjazd absolwentów i nauczycieli. Podczas tego wydarzenia można było powspominać stare czasy dzięki kronikom i starym nagraniom. Uczniowie zorganizowali kawiarenkę, wystawę rozmaitych prac, a także stoisko z drobiazgami związanymi z patronem naszej szkoły. Podczas zjazdu, jak zwykle panowała rodzinna i ciepła atmosfera.

Wreszcie nadszedł rok 2020
i jubileusz 75-lecia istnienia placówki. Podczas wszystkich tych lat wielu młodych ludzi opuszczało jej mury, mając w sercu i pamięci tradycje. Razem z nauczycielami wpisali się w bogatą historię szkoły, którą będą tworzyć kolejne roczniki uczniów jeszcze przez bardzo długi czas.

Opracowali:

Wiktoria Małkowska

Michał Wilk

Pierwsza Kronika Szkoły: